دلنوشته آتشین احمد یوسف زاده،
نویسنده کتاب آن بیست و سه نفر پیرامون افتضاح فیش های حقوقی
انتشار فیش های حقوقی برخی مسئولین و رقم نجومی
حقوق هایشان، موجب شده همه
ی اقشار به این اتفاق شوم واکنش نشان دهند. احمد یوسف زاده که خود از یکی
از فقیرترین مناطق کشور راه جبهه های نبرد با دشمن بعثی را برگزید و سال ها
در زندان های مخوف عراق زندانی بود، در واکنش به این اتفاق دلنوشته ای
منتشر نموده که متن کامل آن به شرح زیر است:
بنام خدا
نامه نوشته بود به کارگزینی سپاه که:بسمه تعالی
از : پاسدار عملیات ذبیح الله عالی
به : کارگزینی سپاه ساری
موضوع : کسر کردن حقوق ماهیانه
محترماً
به عرض می‌رسانم چون اینجانب دارای چهار هکتار زمین زراعتی آبی و خشکه
هستم و درآمد زیادی دارم و همین طور به خاطر اینکه حقوق من زیاد است،
درخواست می‌نمایم که در اسرع وقت از حقوق ماهیانه من حدود ۲۰۰۰ تومان کسر
نمایید.
خداوند همه ما را خدمتگزار اسلام و امام قرار بدهد. آمین
ذبیح الله عالیاین،
حال دیروز مردان خدمتگزار ما بود. باور کردنی نیست، اما بود. معلوم است که
نویسنده ی این نامه نباید الآن زنده باشد. او شهید شده و حقوق کاملش را با
همه ی امتیازات و مزایا از آستان باریتعالی دریافت کرده است. اما ما از
اسلام او ریشی داریم و نشانه ی مهری در پیشانی و گندابی در درون، که بوی
تعفنش حالا همه جا را گرفته.
ماجرای فیش های حقوقی لکه ی ننگی شده بر
پیشانی ما که هیچ عذری توجیه آن نمی تواند کرد، جز اینکه دستانمان را
بگیریم بالا و به تهیدستان جامعه و به شهیدانی چون ذبیح الله عالی بگوییم
ما اشتباه کردیم، ما غلط کردیم، جبران میکنیم. و جبران کنیم.
در این
فساد مشمئز کننده، لطفا هیچکدام خودمان را کنار نکشیم، که پذیرفتنی نیست.
همه مقصریم. همه ی دولت های بعد از جنگ. همه ی وزرا، همه ی مجالس، همه ی
قاضی القضات ها؛ پای همه مان گیر است.
ما دویدیم دنبال قدرت. از مدینه ی
فاضله ی ذبیح الله عالی به دنیای سیری ناپذیر صفدر حسینی ها با کله سقوط
کردیم. سالهاست
به تعبیر رهبر انقلاب میخواهیم با دستمال کثیف شیشه را پاک
کنیم، اما هر روز این شیشه مات تر می شود و ما شرمنده تر.
هی فساد موج
زد، هی گفتیم نگوییم، که بی بی سی میشنود؛ زشت است. (ادامه در ادامه مطلب)
درباره این سایت